Rozważania na podstawie Ewangelii Św. Łukasza z rozdziału 16 wiersze 19-31
„Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i delikatne płótno i żył w luksusie każdego dnia. Przy jego bramie leżał żebrak imieniem Łazarz, pokryty ranami i pragnący jeść to, co spadło ze stołu bogacza. Nawet psy przychodziły i lizały jego rany.” [Łuk 16:19-21]
„Nadszedł czas, gdy żebrak umarł, a aniołowie zanieśli go do samego Abrahama.” [Łuk 16:22]
Bogacz również umarł i został pochowany. W piekle, gdzie był w mękach, spojrzał w górę i zobaczył Abrahama daleko, z Łazarzem u boku. Zawołał więc do niego: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza, aby zanurzył czubek swego palca w wodzie i ochłodził mój język, bo jestem w agonii w tym ogniu” [Łuk 16:23-24]
„Ale Abraham odpowiedział: „Synu, pamiętaj, że za życia otrzymałeś swoje dobre rzeczy, podczas gdy Łazarz otrzymał złe rzeczy, ale teraz on jest tutaj pocieszony, a ty jesteś w agonii. A poza tym wszystkim między nami a wami powstała wielka przepaść, tak że ci, którzy chcą iść stąd do was, nie mogą, ani nikt nie może przejść stamtąd do nas”.[Łuk 16:25-26]
27 „Odpowiedział: „Błagam cię więc, ojcze, poślij Łazarza do domu mego ojca, bo mam pięciu braci. Niech ich ostrzeże, aby i oni nie przyszli na to miejsce udręki”.
29″ Abraham odpowiedział: „Mają Mojżesza i Proroków; niech ich słuchają”.
30″ „Nie, ojcze Abrahamie”, powiedział, „ale jeśli ktoś z umarłych pójdzie do nich, będą pokutować”.
31 „Odpowiedział mu: ‚Jeśli nie słuchają Mojżesza i Proroków, to nawet gdyby ktoś powstał z martwych, nie dadzą się przekonać'”. ” [Łuk 16:27-31]
Teksty biblijne wspierające powyższy schemat:
Kaznodziei 12:7
„…proch wraca do ziemi, z której powstał, a duch do Boga, który go dał”.
Jana 5:28-29
„Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi czas, kiedy wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos i wyjdą – ci, którzy czynili dobro, powstaną do życia, a ci, którzy czynili zło, powstaną na potępienie”.
2 Koryntian 5:10
Albowiem wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy otrzymał to, co mu się należy za uczynki dokonane w ciele, dobre lub złe.
Mateusza 25:46
„I pójdą ci na karę wieczną, a sprawiedliwi do żywota wiecznego”.
Mateusza 25:41
„…tym, którzy są po jego lewej stronie, powie: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom”.
Objawienie 20:11-15
Wtedy ujrzałem wielki biały tron i tego, który na nim siedział. Ziemia i niebo uciekły przed jego obecnością i nie było dla nich miejsca. I ujrzałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem, a księgi zostały otwarte. Inna księga została otwarta, która jest księgą życia. Umarli zostali osądzeni zgodnie z tym, co zrobili, jak zapisano w księgach. Morze wydało umarłych, którzy w nim byli, a śmierć i Hades wydały umarłych, którzy w nich byli, i każdy został osądzony według tego, co uczynił. Potem śmierć i Hades zostały wrzucone do jeziora ognia. Jezioro ognia to druga śmierć. Jeśli czyjegoś imienia nie znaleziono zapisanego w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.
__________________________________________
Każdy człowiek na tym doczesnym świecie będzie cierpieć wiele rzeczy, jeśli pragnie być zbawiony. Powodem tego jest istnienie grzechu głęboko w duszy, który nie opuszcza człowieka, dopóki nie zostanie zbawiony. Dlatego każda osoba musi się wzmóc i znieść wszystko, co musi znieść. Najtrudniej jest znieść widok samego siebie, nie bać się, nie narzekać, nie opierać się, bo zobaczysz, jaki jesteś biedny! Łazarz nie został usprawiedliwiony przez Chrystusa dlatego, że był biedny, ale dlatego, że nie narzekał. Miał wiarę w miłosierdzie i sprawiedliwość Boga. To jest kluczowy punkt: pragnienie zaakceptowania stanu naszego duchowego ubóstwa i przeżywania go z cierpliwością, nadzieją i ufnością, że Bóg w pewnym momencie okaże nam miłosierdzie, da nam bogactwo swojej łaski.
Bogacz, gdy zobaczył prawdę o sobie, chciał, aby jego bracia zostali o tym poinformowani, aby nie skończyli tak jak on w piekle. Ale Chrystus mówi, że nie jest konieczne, aby ktoś powrócił z tamtego świata i poinformował nas o tym. Jeśli wierzymy w Słowo Boże, jesteśmy w stanie żyć tak prawdziwie, jakbyśmy już udali się na tamten świat, zobaczyli prawdę o nim i powrócili. Ale w jaki sposób Bóg powierza nam tę zbawczą wiarę? Bóg daje ją osobie, która poważnie traktuje sprawę swojego zbawienia.
Wołajmy do Pana, aby znalazł sposób na wstrząśnięcie każdym z nas tak, abyśmy powiedzieli: „To już koniec. Od tej chwili rozpocznę moje prawdziwe życie!”.
Opracowanie Andrzej MJ
Nowy Polak 
